บทที่ 58

พอได้ยินเช่นนั้น เสิ่นอวิ๋นอู้ก็เผลอเงยหน้าขึ้นมองเขาแวบหนึ่ง

เมื่อสบเข้ากับดวงตาสีดำสนิทลุ่มลึกของเขา เสิ่นอวิ๋นอู้ก็รู้สึกร้อนตัวเหมือนถูกมองทะลุปรุโปร่ง เธอจึงหลบสายตาแล้วตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ใช่สิ”

“เหรอ?”

ฉินเย่หรี่ตาลง มองดวงตาที่ซ่อนอยู่ใต้เลนส์แว่นของเธอ “แล้วทำไมถึงมีขอบตาดำล่ะ?”

พูดจบ...